วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์ประทับใจนิยายวิทยาศาสตร์ของตัวเองคือเรื่อง " เร้นพลบ " ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาต้องการค้นคว้าข้อมูลมากมายจากหนังสือของต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่

       “ ประทับใจเพราะว่าเป็นเรื่องที่เขียนด้วยจินตนาการทุกอย่างโดยใช้ฉากบนดาวอังคาร ตัวละครเป็นไบเซ็กชวล(Bi-Sexual ) เป็นเรื่องของผีที่อยู่บนโลกของเรา แต่โลกของเรา ผมจำลองฉากเหมือนกับบนดาวอังคาร มีลิฟต์อวกาศ มีสถานีอวกาศต่างๆ ตัวละครในเรื่องทั้งหมดประมาณ 10 -20 ตัว เกิดจากผีเพียงตัวเดียวแปลงร่างออกมา แล้วเล่นละครให้คนดู พอจบเรื่องก็กลับไปรวมตัวเป็นตัวเดิม แล้วหายไปจากบ้านหลังนั้น เรื่องนี้ผมต้องการนำเสนอข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับดาวอังคารส่วนหนึ่ง “

แก่นหรือสารของเรื่องที่ต้องการนำเสนอคือ การเกิดกับการตายอยู่ใกล้ๆ กันซึ่งในปัจจุบันการเกิดนั้นง่ายและการตายก็ง่ายเช่นเดียวกัน

       “ เพราะว่าในเรื่องจะพูดถึงสารตัวหนึ่งชื่อเมลาโทนิน สารตัวนี้เป็นสารพิเศษคือ กระตุ้นการนอนหลับ ผลิตมาจากต่อมชนิดหนึ่งซึ่งมีอยู่ในมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด แล้วในเรื่องจะโยงไปถึงการมีอายุวัฒนะ ซึ่งจะนำไปสู่ภาคจบคือ สุขาวดี “

        เขาเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ชุดนี้ทั้งหมด 3 ภาค แต่เขียนภาคสองคือ เร้นพลบ ก่อน เพราะภาคหนึ่งยังไม่พร้อมเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับดาวอังคาร

      “ จริงๆ แล้วนิยายวิทยาศาสตร์ในเมืองไทยดูเหมือนไม่ค่อยมีคนสนใจจะอ่าน แต่ถ้าเขียนให้มีอรรถรสอื่นๆ คือ มีบทบาทอื่นๆ แทรกเข้าไปในเรื่องให้มันสนุก ก็น่าจะมีคนอ่านเยอะ มันขึ้นอยู่กับว่าตัวนักเขียนมีประสบการณ์และเข้าใจหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นเรื่องของแก้วเก้าหรือจุฑารัตน์ก็คงไม่ได้รับความนิยม “

        วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์ได้ฝากข้อคิดสำหรับผู้ที่สนใจจะเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ว่า ...

        “ จะต้องสร้างจินตนาการให้กับตัวเองก่อน อย่ามองโลกในแนวระนาบ คือมองในมุมๆ เดียว ให้มองกว้างออกไปเปิดโลกทัศน์กว้างๆ มีจินตนาการเยอะๆ ที่สำคัญมีวิธีหาข้อมูลซึ่งปัจจุบันก็ทันสมัยมาก สามารถหาจากเว็บไซต์ต่างๆ ได้ แล้วเอาข้อมูลนั้นมาเป็นแนวทางในการเขียนต่อไป “